2e dag Potosi en 3 nachten Tarija (waarvan de 1e wel erg spannend was)

Wauw, n paar dagen verder en alweer veel meegemaakt... ook echt de spannendste ervaring tot nu toe ;). 
Woensdag 's avonds in potosi wat wezen eten met de 2 meiden (Lisanne en Amy) die ook in het museum casa de la moneda waren, en nog 2 Amerikaanse meiden en een jongen uit Engeland (Jack). Was erg gezellig! We konden t restaurant niet vinden dat we zochten en na verschillende keren gevraagd te hebben en t nog niet gevonden te hebben, zijn we maar ergens anders gaan zitten. Erg fijn om te merken dat dit niet alleen bij mij en Mirjam gebeurt ;p (tijdens onze stedentripjes hebben we ook wat afgezocht naar eettenten). 
Terug in t hostel bleek ik op n mixed 6-bed dorm te liggen met 5 kerels. En de helft snurkte :(. Ik was erg blij met m'n oordoppen en met t raampje naast m'n bed... 
toen ik de volgende ochtend m'n ontbijtje wilde maken, sprak ik Lisanne. Ze was om 6u wakker geworden omdat ze zo misselijk was en had uiteindelijk ook moeten spugen. Heel zielig, had zo met haar te doen! zij was voordat we gingen uiteten nog naar de centrale markt gegaan met Amy. Misschien iets verkeerds gegeten want Amy was ook wat misselijk en de rest had nergens last van. Samen met Lisanne even wat cola gaan halen in de hoop dat dat de evt bacteriën in de maag nog wat doodt en geadviseerd wat domperidon bij een farmacia te kopen. Die was helaas nlk nog dicht. ik moest echter weg want de potosi-mijn-bezichtiging startte om 9.30. Samen met Jack en nog n Italiaan vh hostel en antonio, de gids, gingen we van start. Eerst omgekleed en n helm en laarzen aan en toen in n minibusje naar de berg. Laatste stuk klimmen en daarna de afdaling de grot /mijn in..super zwaar! Veel gebukt lopen en wat n lucht (zwavelgassen en ander lucht dat van de dynamiet explosies komt). En dat voor n ochtendje kijken, en maar 4 van de 11 verdiepingen bekeken te hebben. laat staan 6 dagen per week 10u per dag... de Spanjaarden hebben de Indigo en locals gigantisch  uitgebuit vanaf de kolonisatie. Ook nu gaan er nog maandelijks 2-3 mannen dood door instorting van delen vd mijn. Laat staan vroeger toen ze nog geen elektrische lampen etc hadden. T was echt schrijnend om t verhaal t horen vd gids die zelf ook in de mijn heeft gewerkt (en z'n vader daar is verloren). Tijdens de tocht bij alle beeldjes offers gebracht (coca bladen, sigaretten en 96% sterke alcohol) Overigens is potosi volgens mij 1 vd weinige plekken waar je dynamiet gewoon in de straat kan kopen...
Bij terugkomst wilde ik nog even lunchen voordat ik m'n taxi naar Tarija ging zoeken, omdat de rit 5 u duurt. Bussen gaan alleen snachts en dat vind ik niet zo fijn op deze wegen en duurt ook 3u langer. Toen ik n willekeurig restaurantje inliep, zat die Italiaan daar toevallig ook! Ff samen gegeten en hem verteld over mijn reisplannen. Hij was helemaal enthousiast en gaat waarsch over 2-3 dgn dezelfde route doen, tm de zoutvlakte. Grappig hoe alle reizigers elkaar beïnvloeden in hun trip!
Ik had daarna n taxi genomen naar de "taxi standplaats" voor n taxi naar Tarija. Me was aangeraden om met "flechasur" te gaan, zou t veiligst zijn met de beste auto's en chauffeurs en zo. Moest wachten tot er genoeg mensen naar Tarija verzameld waren, (6 of 7) maar meestal duurde dat hooguit n uur werd me gezegd... ondertussen vroeg n andere man me "kom we gaan nog 1 ander zoeken en nemen dan n gewone taxi". 1 vd andere wachtende vrouwen (andere bestemming) raadde me dat echter af.. minder veilig etc... uiteindelijk na 4 u wachten vertrokken we onder veel aandringen toch. Ook al waren we maar met 2. 'T zou 5u rijden zijn en t was inmiddels 18u en ik moest voor 00u daar aankomen om in te checken... dus kneep m al wel wat. Begon t flink te regenen, ondertussen toch nog wat anderen weten op te pikken maar om 21.30 tijdens onze eerste pauze was t al wel duidelijk dat we t niet gingen redden voor 00u.
Had de andere passagier gevraagd om voor mij te bellen naar t hostel, om te vragen of ik dan nog wel kon komen. Dat kon gelukkig. Ik probeerde n beetje t tukken.. opeens om 22u gierende banden, slingeren over de weg. Ik dacht; dit is t einde. Ik ben d'r geweest, we gaan t ravijn nu in. Maar t viel mee.. ze kreeg de auto stil te staan aan de rand. Bleek er n grote steen midden op de weg te liggen waarvoor ze niet kon uitwijken. Klapband. In de stromende regen incl onweer zonder krik hebben we toen de band vervangen, en pas 45min later reden we verder. Moest eenmaal in Tarija over in n andere taxi en die kon m'n hostel maar niet vinden.
Ik begon 't toch wel eng te vinden in m'n eentje bij n stelletje in een super oude taxi..Stond uiteindelijk om 01.00 voor de deur en pas 10min na 't aanbellen deed iemand open. Om 01.30 eindelijk slapen. In n heerlijk bed gelukkig (had luxe gedaan en n 2persoons kamer in m'n eentje geboekt). Volgende ochtend heerlijk ontbijtje gehad en lekker warm gedoucht en voelde me meteen weer top. Direct maar 2 dagen bijgeboekt en op vrijdag de stad Tarija bekeken. T is hier heerlijk warm, eindelijk de korte broeken uit de tas gehaald! De begraafplaats, de local Market, het uitzichtpunt en nog een en ander bekeken en toen n heerlijke steak gehad. Toen ik terug kwam in het hostel raakte ik aan de praat met Joske (uit Zwolle!) en Katarina (n Duitse meid). We zijn naar wat straat-eettentjes gegaan (ik heb overgeslagen) en daarna op stap. T zou dé disco moeten zijn van Tarija! We waren er  23.30 of zo Maar zelfs om 01u waren er hooguit 15 mensen... we hebben t niet erg lang uitgehouden en zijn maar teruggegaan. 
Vandaag lekker uitgeslapen en m'n boek "ik reis alleen" uitgelezen (Thanks Jorrian en Lindy, erg leuk boek!). Daarna vanmiddag met n wijntour langs 3 bodega's geweest met Joske en nog 3 Duitse meiden. Was wel leuk maar ik had er meer van verwacht. Hier gaat t een beetje anders dan ik gewend was. 1 glas gaat rond, iedereen drinkt daaruit en de laatste moet t glas leegmaken. Gelukkig was ik niet de sjaak dat ik als laatste hoefde!!! De omgeving /bergen waren wel weer super indrukwekkend. Weer mooie plaatjes geschoten. Vanavond zijn joske en ik nog even wat wezen eten bij een soort van Vito's tentje (weer erg lekker gegeten. Tarija is echt by far de meest westers-georiënteerde stad die ik tot nu toe heb bezocht) en morgen, zondag 10u de bus naar Tupiza. Die tocht zal me 6u kosten en daarna zal ik daar maandag m'n (WiFi-loze) trip naar uyuni starten...